Een spiegel reflecteert het beeld dat hem voorgespiegeld wordt. In de maatschappij eigenen   sommige individuen of instellingen zich het recht toe om een beeld te scheppen van specifieke identiteiten, zoals “de migrant”, en om dat beeld te vertegenwoordigen, te duiden of zelfs in hokjes te stoppen... 

Je zou gaan geloven dat de diplomatieke wereld zich verveelde toen er van migratie geen sprake was. Wat deden onze vertegenwoordigers vóór de migratie in het buitenland? Nochtans beweren sommigen dat migratie sinds mensenheugnis eigen is aan de mens. De mens is van nature een migrant, altijd op weg. Migratie is ontologisch. Migreren is heel eenvoudig leven, zeggen wij bij Josefa

Europa en migratie, migratie naar Europa… Over wie of wat praten we eigenlijk (in de media, de politiek, de «experts»)? Is het dan zo aantrekkelijk om naar Europa «uit te wijken»? Schroeft Europa (welk Europa?) zijn aantrekkingskracht niet een beetje op door zich op te werpen als droombestemming, langs deze kant van zeeën en oceanen, voor de «tour operators» gespecialiseerd in aantrekkelijke uitwijkmogelijkheden?

We herinneren ons maar weinig of niets van onze migraties uit het verleden. Hoe zou dat zijn voor de toekomst? Zouden ook zij geen of amper sporen nalaten?