Welke sporen zal migratie achterlaten in de geschiedenisboeken van het oude Europese avondland?
Is het een Europa dat er alles aan doet om te scoren in de concurrentieslag voor het « welzijn » van de mensheid? Ook tot ver buiten zijn grenzen, naar landen die, al dan niet onder druk, voor de Europese zaak gewonnen zijn? En dat hen vraagt om gastvrijheid te verlenen aan eigen onderdanen? Of is het een Europa dat zich terugplooit achter zijn grenzen, uit isolationisme?
Wie, binnen of buiten Europa, is in staat om deze kwestie uit te klaren, zonder te vervallen in een bodemloos dilemma zonder einde?
De laatste maanden stond een groot aantal Europeanen open voor de toevloed van migranten, vaak op de vlucht voor oorlogen (waarvoor Europa soms zelfs de wapens levert). Maar tal van Europeanen zijn ook gekant tegen migranten, asielzoekers, vluchtelingen en vreemdelingen.
Wat zal de geschiedenis ons leren? Welke toekomst streeft Europa met zijn waarden na? Een oordeel vellen op korte termijn is delicaat. Maar de vraag ligt op tafel : « Voor welke uitdaging staat Europa in de migratiekwestie »?
Voor het Josefa House lijkt de inzet van migratie in Europa op deze twee vragen neer te komen: Waarom kloppen zoveel migranten aan onze deur? Waarom vangen we hen op?
Los van het antwoord, kan men zich de vraag stellen in welke mate migratie opportuun is. Zo ja, wat zullen dan de vruchten zijn voor het heden, de toekomst, de eeuwigheid…? Een meer gastvrije houding? Mogelijk. Maar, laten we er geen doekjes om doen. Ook de weg naar de afwijzing is mogelijk, naar het ontplooien van separatistische grenzen die leiden tot sterkere gesloten samenlevingen, hoe gemondialiseerd ze ook zijn. De simplistische tweeslachtigheid tussen consumentisme en populisme…
Welke migratie voor welk Europa? In ieder geval onze migratie, die van ieder van ons, zowel die uit eigen keuze als die onder dwang. En … als er één komt, is er een andere die gaat. Blijven en weggaan. Wanneer, waar?
Migratie is van alle tijden. Tegelijk geschiedenis en verder dan de geschiedenis. Niemand ontsnapt aan zijn eigen migrantengeschiedenis. Het gaat er eenvoudigweg om samen onze eigen migratie ten dienste te stellen van een vredevolle toekomst tussen ons, migranten, vandaag en morgen. Tel de eeuwigheid er maar gerust bij …
