In het hart van onze migrerende wereld, de drijvende kracht achter onze vrijwillige of gedwongen migraties, dient het Josefa House zich aan als een stille echo, een antenne van emoties of bijzondere ervaringen, geleefd door de gasten die er verbllijven…

Onze migraties lijken ons soms uit de wereld weg te duwen, alsof we er niet toe behoren.Ons overvalt het gevoel wel eens dat een verplaatsing of een verwijdering ons voor een tijdje, en tegen onze zin, lijkt af te snijden van de wereld waarin wij leven en die ons leven kneedt.

Maar soms kan dat ons ook de kans bieden om een ervaring op te doen die de angst voor het verlaten van onze stabiele en vertrouwde omgeving overstijgt. Dat kan natuurlijk een «spirituele» of zintuiglijke kick geven. Maar waarom zou een beetje «zwerven» ons niet kunnen leiden naar een heel andere plek, waar het goed toeven is, ook al is het maar voor een paar minuten of iets langer?

De combinatie van vreugde en angst vermijdt dat je ter plaatse trappelt en zet zelfs aan om opnieuw op weg te gaan. Soms word je dan met je neus op de wereldse voorlopigheid gedrukt. Soms opent zich een nieuwe, zachtere weg, getransformeerd en verrijkt door de ervaring van even weggeweest te zijn. Onze migraties waren, zijn en zullen altijd een ander verhaal zijn. Maar ze kunnen zowel weg als richting zijn, waar ze ook naartoe leiden. Onze migraties zijn een uitnodiging. Laten we ons daar bewust van zijn…